Parktaki özgürlük

     Ne zaman bir yere gitsem karşıma bebekler, çocuklar çıkıyor ya da algıda seçicilik :) tarayıp, bulup, odaklanıyorum. Elimde değil gözlemlemeyi seviyorum. Geçen haftalarda bambaşka bir sebepten orada olsam da parkın önünde beklerken dikkatimi çeken bir görüntüyü paylaşmak istiyorum.

    Emekleyen bir bebeğiniz olduğunu düşünün. ''Sürekli elleri yerlerde halının üzerinde, ayyy bir de ağzına götürüyor o elleri, halının iyice dezenfekte edilmesi lazım'' dediğinizi duyar gibiyim. Genlerimde kodlanmış olan bebekleri aşırı koruma kollama kültürünü, aldığım eğitimlerle dizginlemeyi başarsam da zaman zaman bir çocuk fizyoterapisti olarak benim bile şaşırdığım görüntülere rastlıyorum bugünlerde Finlandiya'da. Videodaki bebek parkta, toprağın içinde özgürce emekliyor. bazen ağzı yere değiyor, bazen kumlu ellerini gözüne götürüyor. Ebeveyni uzaktan izliyor, çocuğunun güvenliğini sağlayacak kadar yakın ama özgürlüğünü ve hareketini kısıtlamayacak kadar uzak. Ne kadar da profesyonelce diye düşünüyorum. Terapiler sırasında bunu birlikte oynadığımız çocuklarla uygulayabilmek ve ailelerini bunu ikna etmek için ne kadar uğraştığımı düşünüyorum. Bu ülkede çoğu ebeveynin ikna edilme süreci yaşamadan bu işi nasıl başardıklarını merak ediyorum.

   Videoda kaydırağa gitmeyi hedefleyen bebeğin ebeveyn müdahalesi olmadan hedefine ulaşmasını göreceksiniz.